ดอกรำเพย

ดอกรำเพย

·                     ชื่อวิทยาศาสตร์: Thevetia nereifolia Juss. ex Steud.

·                     ชื่อสามัญ: Yeเป็นใบเดี่ยวมีลักษณะใบแคบเรียวยาวคล้ายใบยี่โถ 

·                     ลักษณะ: เป็นไม้ต้นขนาดเล็ก มีความสูง 2 - 3 เมตร มียางสีขาวเป็นพิษ

·                     ใบ: หนาแต่ไม่แข็ง ใบกว้างประมาณ 1 เซนติเมตร ยาวประมาณ 8 - 12 เซนติเมตร

·                     ดอก: ดอกออกเป็นช่อ ออกทีละ 3 - 4 ดอกที่ปลายกิ่ง ดอกมีลักษณะเป็นกรวย มีกลีบ 5 กลีบเรียงซ้อนทับกัน โคนดอกเป็นหลอดมีสีอมเขียว มีกลีบเลี้ยง ยาวแหลม 5 กลีบเช่นกัน ดอกมีหลายสี เช่น สีเหลือง ส้ม ขาว เมื่อดอกโรยจะติดผล

·                     ผล: มีลักษณะกลม ปลายผลแบนมีรอยหยักเป็น 2 แฉก เมื่อสุกมีสีดำ มีเมล็ดข้างใน 1 - 2 เมล็ด ออกดอกในฤดูฝนถึงฤดูหนาว

·                     การดูแล: ขึ้นได้ดีในดินทั่วไป โดยเฉพาะดินปนทราย และชอบแสงแดดจัด

·                     การขยายพันธุ์: เพาะเมล็ด และตอนกิ่ง

·                     ประโยชน์: ปลูกเป็นไม้ประดับ

ช่อดอกรำเพย หมายถึง พระนามแห่งองค์สมเด็จพระเทพศิรินทราบรมราชินี ทรงมีพระนามเดิมว่า “พระองค์เจ้ารำเพยภมราภิรมย์” พระบามราชชนีของพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวและสมเด็จพระราชปิตุลาบรมพงศาภิมุข ซึ่งทั้งสองพระองค์ทรงสร้างพระอารามและโรงเรียนเพื่อเป็นพระราชกุศลแด่พระบรมราชชนี ทำเครื่องหมายดอกรำเพยไว้เพื่อให้คนรุ่นหลัง รู้ไว้ว่าพระนามเทพศิรินทร์นี้ได้มาจากพระองค์ท่าน เป็นพระนามมหามงคลยิ่งควรรักษาไว้ให้ดี     ดอกรำเพย จึงถือเป็นสัญลักษณ์อย่างหนึ่งของโรงเรียนเทพศิรินทร์

       การขยายพันธุ์:  ปักชำ เพาะเมล็ด และตอนกิ่ง

       ส่วนที่มีกลิ่นหอม:  ดอกมีกลิ่นหอมอ่อนๆ

       การใช้ประโยชน์:     -    ไม้ประดับ     -    สมุนไพร

      ถิ่นกำเนิด:  อเมริกาเขตใต้

     สรรพคุณทางยา:     -    เปลือก ใช้รักษาไข้มาเลเรีย แก้ไข้ เป็นยาถ่าย ใช้เพิ่มความดันโลหิตสูง  ใบและเมล็ด ใช้เป็นยา